کد مطلب:122623 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:191
حلم آن حضرت معادل کوه...
روایت است كه:
وقتی جنازه ی امام حسن علیه السلام را به سمت بقیع حركت دادند و آتش فتنه خاموش شد، مروان نیز مشایعت كرد و تابوت امام حسن علیه السلام را بر دوش كشید، امام حسین علیه السلام فرمود كه: آیا جنازه ی امام حسن علیه السلام را حمل می كنی و حال آنكه به خدا قسم پیوسته در حال حیات برادرم، دل او را پر از خون نمودی و پی در پی جرعه های غیظ به او می خورانیدی؟
مروان گفت: من این كارها را با كسی به جا آوردم كه حلم و بردباری او با كوه ها معادل بود. [1] .
و حلمه له المقام السامی
فی حلمه ضلت اولو الأحلام
و صبره العظیم فی الهزائز
یكاد أن یلحق بالمعاجز
من حلمه أصابه من البلا
ما لا تطیقه السماوات العلی [2] .
روایت است كه:
امام حسین علیه السلام خواست در روضه ی مباركه ی حضرت رسول صلی الله علیه و اله را باز كند كه جنازه ی امام حسن علیه السلام را در آنجا
[ صفحه 127]
دفن نماید، مروان و آل ابوسفیان و عده ای دیگر جمع شدند و آن زن را سوار كرده و مانع دفن حضرت در پهلوی جدش شدند و سرانجام جنازه ی را تیر باران كردند تا آنكه هفتاد تیر از جنازه ی آن جناب بیرون آوردند.
بنی هاشم خواستند شمشیر بكشند و جنگ كنند، امام حسین علیه السلام آنها را قسم داد كه چنین نكنند و وصیت امام حسن علیه السلام را كه فرموده بود: «پای جنازه ام قطره ای خون ریخته نشود» ضایع نكنند.
جسد مقدس امام حسن علیه السلام را به جانب بقیع حمل نمودند و نزد جده اش «فاطمه ی بنت اسد» دفن كردند. [3] .
وقتی جنازه ی امام حسن علیه السلام را به سمت بقیع حركت دادند و آتش فتنه خاموش شد، مروان نیز مشایعت كرد و تابوت امام حسن علیه السلام را بر دوش كشید، امام حسین علیه السلام فرمود كه: آیا جنازه ی امام حسن علیه السلام را حمل می كنی و حال آنكه به خدا قسم پیوسته در حال حیات برادرم، دل او را پر از خون نمودی و پی در پی جرعه های غیظ به او می خورانیدی؟
مروان گفت: من این كارها را با كسی به جا آوردم كه حلم و بردباری او با كوه ها معادل بود. [1] .
و حلمه له المقام السامی
فی حلمه ضلت اولو الأحلام
و صبره العظیم فی الهزائز
یكاد أن یلحق بالمعاجز
من حلمه أصابه من البلا
ما لا تطیقه السماوات العلی [2] .
روایت است كه:
امام حسین علیه السلام خواست در روضه ی مباركه ی حضرت رسول صلی الله علیه و اله را باز كند كه جنازه ی امام حسن علیه السلام را در آنجا
[ صفحه 127]
دفن نماید، مروان و آل ابوسفیان و عده ای دیگر جمع شدند و آن زن را سوار كرده و مانع دفن حضرت در پهلوی جدش شدند و سرانجام جنازه ی را تیر باران كردند تا آنكه هفتاد تیر از جنازه ی آن جناب بیرون آوردند.
بنی هاشم خواستند شمشیر بكشند و جنگ كنند، امام حسین علیه السلام آنها را قسم داد كه چنین نكنند و وصیت امام حسن علیه السلام را كه فرموده بود: «پای جنازه ام قطره ای خون ریخته نشود» ضایع نكنند.
جسد مقدس امام حسن علیه السلام را به جانب بقیع حمل نمودند و نزد جده اش «فاطمه ی بنت اسد» دفن كردند. [3] .
[1] الارشاد، ج 2، ص 19.
[2] از ارجوزه ي مرحوم اصفهاني طاب ثراه.
[3] تلخيص از منتهي الآمال.